علی معزی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر، طی نامه‌یی به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در امور ایران، گوشه‌یی از دردها و فشارهای که بر وی وارد شده را بازگو می کند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، این زندانی سیاسی که سابقه بازداشت و زندان در دهه ۶۰ را نیز دارد، در پاییز ۸۷ دستگیر و به دو سال حبس تعزیری و سه سال حبس تعلیقی محکوم شده بود که پس از تحمل دو سال حبس در زندان رجایی شهر و آزادی از زندان، مجدداً در خردادماه سال ۹۰ بازداشت شد.
علی معزی به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق به چهار سال حبس محکوم شده بود که تا پیش از تشکیل پرونده جدید قرار بود فروردین‌ماه سال ١٣٩۴ آزاد شود. نامبرده سپس به‌صورت غیابی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.
گفتنی است این زندانی سیاسی در طول بیش از چهار سال حبس هرگز به مرخصی اعزام نشده است.
علی معزی از خونریزی روده، تومور مثانه، بیماری پروستات و ناراحتی کلیوی رنج می‌برد و از رسیدگی پزشکی نیز محروم بوده است.
متن نامه علی معزی که برای انتشار در اختیار کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی قرار گرفته است در پی می آید؛
سرکار خانم عاصمه جهانگیر – گزارشگر ویژه حقوق‌بشر
گرمترین سلامها و برترین احترامات مرا بپذیرید.
این‌جانب علی معزی، زندانی سیاسی محبوس در زندان گوهردشت کرج، (موسوم به رجایی شهر) از خرداد سال ۱۳۹۰ تاکنون در حبس می‌باشم. در خرداد ۹۲ بعد از دو سال که در زندان اوین بودم معلوم شد که غیابی به جرم تبلیغ علیه نظام توسط قاضی صلواتی (شعبه ۱۵) به یک سال حبس محکوم شده‌ام و بعد هم به‌عنوان این‌که به سه سال هم حبس تعلیقی از سال ۸۷ محکوم بوده‌ام هم‌چنان در زندان ماندم و در ۲۸ خرداد ۹۲ نیز از زندان اوین به بند جرایم ویژه شرارتی در زندان ندامتگاه کرج تبعید شدم. با این حساب قرار بود در خرداد ۱۳۹۴ از زندان آزاد شوم. اما چند ماه قبل از پایان حبس مرا بدون اطلاع قبلی و اطلاع به خانواده و با اعلام اعزام به آگاهی! به بازداشتگاه ۲۰۹ وزارت اطلاعات در زندان اوین برده و به سلول انفرادی انداختند و به مدت دو ماه بدون اطلاع به وکیل و خانواده در آنجا ماندم و آنها پرونده‌یی با مضمون این‌که چون هنوز بر سر مواضع و عقاید خود هستی و در زندان هم بیانیه صادر کرده‌ای برایم ساختند و دوباره به زندان ندامتگاه کرج برگرداندند، چند روز بعد بدون این‌که فرصت ملاقات با خانواده و یا وکیل داشته باشم مجدداً مرا از ندامتگاه کرج به بند وزارت اطلاعات کرج در زندان گوهردشت بردند و دو ماه هم در سلولهای انفرادی آنجا نگه‌داشتند. اینجا هم بدون اطلاع به وکیل و بدون اطلاع به خانواده و عین همان مضمون پرونده‌سازی شد، پرونده‌یی مشتمل بر چند کپی برگه بیانیه که در زندان هم علیه نظام تبلیغ کرده‌ای و بابت همین که یک پرونده مرا در دو دادگاه جداگانه یعنی دادگاه انقلاب کرج شعبه یک (قاضی آسف الحسینی) و دادگاه ۲۸ انقلاب تهران (قاضی مقیسه) و از آنجا که این دادگاهها ناگهانی و بدون اطلاع قبلی و بدون وکیل و بدون نماینده دادستان و بدون هیچ‌گونه ضوابط قانونی و حقوقی می‌بود و شباهتی به دادگاه نداشت، از رفتن به دادگاه خودداری می‌کردم و در هر دو دادگاه مرا با ضرب و شتم و به‌زور روی زمین کشانده و بردند که سرم هم شکست و با همان وضع بردند در هر کدام از این دادگاهها به‌طور جداگانه مرا بابت یک اتهام و آنهم تبلیغ علیه نظام در داخل زندان! به یک سال حبس یعنی جمعاً دو سال محکوم کردند.. و بدن ترتیب تاریخ آزادی‌ام از بهار ۹۴ به بهار ۹۶ تغییر یافت.
وکیل را هم نپذیرفته بودند (آقای امیر سالار داوودی) و گفته بودند وکیل را ما باید تأیید کنیم و نباید بدون هماهنگی با ما ایشان وکیل شما می‌شد!. پرونده را هم دادگاه کرج به او نداد. تمام این نقل و انتقالها به بازداشتگاهها و زندانها و انفرادیها همه بدون خبر و در جواب پرس و جوی خانواده پاسخ مشخصی نمی‌دادند و نمی‌گفتند کجا هستم.
حالا امروز (سه‌شنبه ۲ آذر ۱۳۹۵) هم این چندمین بار است که ناگهانی بدون زمینه قبلی به این وضع ساعت ۷ صبح آمدند که بیا برویم اعزام داری، پرسیدم اعزام به کجا؟ گفتند نمی‌دانیم، بعد از کلی بحث بدون این‌که نامه یا احضاریه‌ای نشان بدهند گفتند دادگاه داری، بدون این‌که بدانم چه دادگاهی و بابت چی؟ هیچ‌کس هم مسئولیتی قبول نمی‌کند. نمی‌دانم به کدام اتهام و به کدام مرجع قرار است برده شوم. قصد دارند گویا برای چندمین بار مرا در داخل زندان به محاکمه بکشند و حبس اضافه کنند آنهم در دادگاههای آن‌چنانی و بدون هیچ صلاحیتی. چنان که در زمستان ۹۳ قاضی ابراهیمیان شعبه ۱۲ دادگاه انقلاب کرج به من گفت ”چون تو بر سر عقاید و مواضع خود هستی هم‌چنان سالها در زندانهای تهران و کرج خواهی ماند”.
این‌جانب مصرانه از شما درخواست می‌کنم این اوضاع خلاف قانون و خلاف حقوق‌بشر را مورد توجه و عنایت قرار داده و آن را محکوم نمایید. و تلاش شود از این همه ظلم و آثار علیه زندانیان سیاسی جلوگیری به‌عمل آید.
با تشکر و تقدیم ا حترام – علی معزی
زندان گوهردشت کرج ۲آذر ۹۵
رو نوشت شورای حقوق‌بشر ملل متحد
عفو بین‌الملل.