نامه اعلام تحصن زندانیان سیاسی زن در#زندان_اوین:
ما مردم آزادی‌خواه و برابری‌طلب ایران در ماههای اخیر برای سرنگونی رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی هم‌پیمان شده‌ایم و در شهرها و روستاها، خیابانها و خانه‌هایمان، در داخل و خارج از کشور به پا خاسته‌ایم.
سرکوب‌های وحشیانه و گسترده حکومت در سراسر کشور موجب پراکنده شدن اعتراضات قدرتمند خیابانی طی روزهای اخیر شده و حکومت به جای عقب‌نشینی از کشتار خیابانی و سرکوب، قدمی پیشتر نهاده و اعدام را برای ایجاد ارعاب آغاز کرده است. اعدام کسانی که شانه‌به‌شانه هم در خیابانها ایستاده بودند. اعدام #محسن_شکاری به عنوان یک معترض خیابانی جنایتی آشکار بود که جهان را به حیرت واداشت.
به پاس عهد و پیمان در قلب‌هایمان، به پاس دستهای گرم در دست هم گذاشته‌مان، به پاس فریاد برخاسته از سینه‌هایمان، به بغض نشکسته در گلویمان، تنهایشان نگذاریم و برای نجات جان به پا خاستگان در بند و توقف چرخه قتل حکومتی به پا خیزیم. برای پاره کردن ریسمان دور گلوی جوانانمان و برای درهم شکستن چوبه‌های برافراشته مرگ به پاخیزیم.
راه دیگری وجود ندارد! این بار خیابان‌های شهر را با فریاد “#اعدام_را_متوقف_کنید” تسخیر کنیم و اعتصابات را با قدرت و فراگیری بیشتر ادامه دهیم. ما نیز در کنار شما، گرچه در زندان همراهی خود را با “خیابان” که به حکم اسارت از آن محروم مانده‌ایم، اعلام کرده و برای بیان مخالفت خود با اعدام در دفتر افسر نگهبان بند زنان زندان اوین، در تاریخ ۲۱ آذرماه ۱۴۰۱، با خواندن سرود و سر دادن شعار تحصن می‌کنیم.
اسامی امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا:
فریبا اسدی/ الناز اسلامی/ گلرخ ایرایی/ نسرین جوادی/ زهره داوری/ زهره زیوری/ زهره سرو/ زهرا صفایی/ گلاره عباسی/ مرضیه فارسی/ سپیده قلیان/ صبا کردافشاری/ نرگس محمدی/ عسل محمدی/ فرنگیس مظلوم/ پرستو معینی/ پوران ناظمی/ بهاره هدایت