حکم تبعید «ذبیح‌الله رئوفی»، شهروند ۷۰ ساله اهل سنندج، که به تازگی از زندان آزاد شدهبود، اجرا شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، «ذبیح‌الله رئوفی»، شهروند بهایی ساکن سنندج که سه‌شنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۷، با توجه به عفو ۲۲ بهمن از زندان سنندج آزاد شدهبود، برای سپری کردن محکومیت یک‌سال تبعیدش روز دوشنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۸، خود را به اجرای احکام شهرستان میناب در استان هرمزگان معرفی کرد.
منبع مطلعی به کمپین گفت: «وی روز گذشته به همراه همسرش پروانه رحمانی، عازم شهرستان محل تبعید شد و امروز دوشنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۸ خود را به اجرای احکام شهرستان میناب برای طی کردن دوره یک ساله تبعیدش معرفی کرد».
این شهروند سالخورده بهایی که آذرماه ۹۴ در دادگاه انقلاب سنندج به دلیل پیگیری وضعیت قبرستان تخریب‌شده بهائیان با اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک‌سال حبس تعزیری و یک سال تبعید به شهرستان میناب محکوم شده بود، صبح روز چهارشنبه ۹ آبان ۹۷، برای تحمل حبس، به زندان مرکزی سنندج منتقل شدهبود و ۲۱ اسفندماه ۹۷ با توجه به عفو ۲۲ بهمن از زندان آزاد شد.
شعبه چهارم دادگاه تجدیدنظر استان کردستان، حکم یک سال حبس تعزیری و یک سال تبعید به شهرستان میناب را در مردادماه ۹۷ تأیید کرده بود.
مأموران امنیتی پیش‌تر در روز هفدهم شهریور ماه ۱۳۹۴، آقای رئوفی را در منزلش بازداشت و شش روز بعد این شهروند بهایی با قید وثیقه ۳۰ میلیون تومانی به‌صورت موقت آزاد شده بود.
ذبیح‌الله رئوفی، پیش‌تر نیز در سال ۱۳۸۸ بازداشت و به اتهام “تبلیغ علیه نظام” شش ماه زندان در تبعید را در شهرستان تویسرکان سپری کرده است.
لازم به توضیح‌است؛ پروانه رحمانی، همسر آقای رئوفی که اتهام مشابه همسرش به وی تفهیم شدهبود، به یک سال حبس تعزیری محکوم شدهبود که در دادگاه تجدیدنظر استان کردستان تبرئه شد.
پروانه رحمانی، روز ۲۹ آذرماه ۹۴ در حین مراجعت از دادگستری به منزل از سوی نیروهای اداره اطلاعات شهرستان سنندج بازداشت و پس از ده روز با سپردن وثیقه آزاد شدهبود.
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، تبعید به شهرهای دیگر و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.