روز چهارشنبه، 9 اکتبر 2024، پناهجویان و پناهندگان ایرانی برای دومین بار مقابل دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) در مالزی تجمع اعتراضی برگزار کردند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، شرایط پناهندگی در مالزی پیچیده است، زیرا این کشور عضو کنوانسیون پناهندگان 1951 سازمان ملل نیست. به همین دلیل، حقوق قانونی پناهندگان در این کشور به رسمیت شناخته نمی‌شود و پناهجویان با مشکلاتی از جمله عدم دسترسی به کار، آموزش و خدمات بهداشتی روبرو هستند.
پناهندگان ایرانی در مالزی وضعیت سخت‌تری را تجربه می‌کنند. بسیاری از آنها بیش از 10 تا 16 سال است که در انتظار بررسی و تأیید پرونده‌های خود توسط UNHCR هستند. این تأخیر طولانی‌مدت آنها را با مشکلات جدی مانند بیکاری، فقر و مشکلات روانی مواجه کرده است.
پناهجویان ایرانی همچنین به محدودیت‌های شدید در دسترسی به خدمات حمایتی اشاره می‌کنند. این مشکلات به ویژه در مورد زنان آسیب‌دیده، فعالان سیاسی و افراد بیمار بیشتر به چشم می‌خورد.
در این تجمع اعتراضی، پناهجویان خواستار توجه بیشتر سازمان UNHCR به وضعیت پرونده‌های معوقه و تأمین حمایت‌های اساسی از پناهجویان شدند. آنها اعلام کردند که عدم رسیدگی به موقع به پرونده‌هایشان موجب شده که از امکانات زندگی عادی محروم باشند.
پناهجویان ایرانی همچنین از نبود امنیت اقتصادی و اجتماعی در مالزی شکایت کردند. بسیاری از آنها به دلیل نداشتن اجازه کار قانونی، در شرایط بیکاری و فقر شدید به سر می‌برند و نیازمند کمک فوری هستند.
از دیگر مشکلات مطرح شده در این تجمع، بی‌توجهی به پرونده‌های افراد آسیب‌پذیر مانند زنان و کودکان بود. پناهجویان خواستار رسیدگی سریع و منصفانه به این پرونده‌ها و حمایت‌های لازم برای تأمین امنیت و رفاه آنها شدند.
این تجمع با هدف رساندن صدای پناهندگان ایرانی به گوش مسئولان UNHCR و جامعه جهانی برگزار شد و شرکت‌کنندگان خواستار تغییرات اساسی در رویکرد این سازمان نسبت به پناهجویان در مالزی شدند.