در این بیانیه تاکید شده است: «دانشگاه مسئولیت و وظیفه‌ای در جهت اجرای احکام و حدود شرعی نداشته و نباید و نمی‌تواند که قواعدی خارج از آنچه در قانون اساسی مشخص و قابل اجرا است از خود ابداع کند.»
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، در نامه انجمن اسلامی دانشگاه تهران خطاب به رئیس این دانشگاه آمده است:« برخوردهای انضباطی مکرری که خارج از شأن دانشجویان است و کرامت انسانی آنان را لگدمال می‌کند، صورت گرفته و باعث بروز نگرانی و خشم دانشجویان گردیده است.»
متن کامل این نامه که نسخه‌ای از آن در اختیار کمپین قرار گرفته در ادامه می‌آید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای مقیمی، ریاست محترم دانشگاه تهران
و جناب آقای قناعتی، ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی تهران؛
همان‌طور که می‌دانید دانشگاه از مهمترین نهادها در راستای آموزش، توسعه و تأمین منابع انسانی و رکن اصلی در پیشرفت همه‌جانبه هر کشور است.
دانشگاه در هر جامعه‌ای مرکز تجمع و تولید نخبگان آن جامعه است. نیروی انسانی نخبه، از عمده عوامل مهم رشد و توسعۀ هر کشوری است؛ به طوری که با قاطعیت می‌توان گفت این عامل در اولویت نسبت به سایر عوامل قرار دارد و بدیهی است کشورهایی به رشد و توسعه واقعی دست خواهند یافت که توجه خود را به این عامل اساسی معطوف کنند.
دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی باید علاوه بر آموزش با کیفیت بالا، تدابیری بیندیشند تا منزلت و کرامت دانشجویان به عنوان ارکان اصلی و کلیدی نظام آموزش عالی کشور حفظ شود. دانشجویان آینده‌سازان کشورند و تلاش برای ارتقای سطح سلامت روان آنان علاوه بر سلامت جسمانی، ضامن ایجاد جامعه‌ای سالم در آینده است و چنین جامعه‌ای نیز جز با احترام به شخصیت انسانی افراد، دست‌یافتنی نخواهد بود. حفظ حرمت و تکریم انسان، بنیادی‌ترین ارزش در نظام‌های اخلاقی و دینی است. لذا نزد دانشجویان نیز حفظ این ارزش، یعنی حفظ کرامت انسانی افراد، از اولویت برخوردار است. حفظ احترام، حرمت و امنیت روحی و روانی اولین خواسته‌ی دانشجویان است که باید محترم شمرده شده و محقق گردد.
چندی است که پس از مدت‌ها دوری دانشجویان از فضای دانشگاه، شاهد حضور مجدد آنان در دانشکده‌ها و پردیس مرکزی دانشگاه هستیم که انتظار می‌رود این حضور از سوی بانیان امر به گرمی مورد استقبال قرار گیرد. با این حال متاسفانه در شرایط پراکندگی دانشجویان در صحن دانشگاه و حضور دانشجویان در پردیس مرکزی و سایر پردیس‌ها، برخوردهای انضباطی مکرری که خارج از شأن دانشجویان است و کرامت انسانی آنان را لگدمال می‌کند صورت گرفته و باعث بروز نگرانی و خشم دانشجویان گردیده است. جای سوال است که در شرایط کنونی چرا به جای رقم زدن تجربه‌ای مثبت از حضور دانشجویان در دانشگاه، با چنین برخوردهای قهرآمیز و خارج از چهارچوبی، به ناامیدی ناشی از شرایط موجود دامن زده می‌شود؟
این برخوردها عمدتا به دلیل طرز پوشش اتفاق افتاده است؛ اما دلایل دیگری نیز دستاویزی برای بروز این برخوردها بوده‌اند. نکته‌ی حائز اهمیت در اینجا این است که دانشگاه مسئولیت و وظیفه‌ای در جهت اجرای احکام و حدود شرعی نداشته و نباید و نمی‌تواند که قواعدی خارج از آنچه در قانون اساسی مشخص و قابل اجرا است از خود ابداع کند. لذا این امکان باید برای تمامی دانشجویان فراهم شود تا آنان بتوانند با همان پوششی که در شهر دارند در محیط دانشگاه نیز حضور یابند.
متاسفانه در سالیان گذشته نیز در برهه‌هایی خاص شاهد اقدامات مشابهی بوده‌ایم که نتایج آن چیزی جز ایجاد فضایی متشنج و ناآرام نبوده است. امید است تا در همه‌ی تصمیم‌گیری‌ها، حفظ حرمت دانشجو و دانشگاه در اولویت باشد و نیز اقدامات گذشتگان، مایه‌ی عبرت! والسلام»