۶۱ نفر از پناهجویان ایرانی در شهر گوتنبرگ به تحصن و اعتصاب غذا دست زده‌اند. این گروه با نام “صدای ما را بشنوید”، امروز در پنجمین روز اعتصاب در شرایط آب و هوایی سخت و سرد و تنها در یک چادر به سر می‌برد. اعتراض این پناهجویان به شرایط سخت، بلاتکلیفی و یا جواب‌های منفی دولت سوئد به پروندههای آنان است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، در تاریخ ۱۴ فوریه ساعت ۱۲ نیمه شب به وقت گوتنبرگ، گروهی متشکل از ۶۱ پناهجوی ایرانی دست به تحصن زدند. ۴۷ نفر از این افراد که در میان آنها خانواده و تعدادی کودک نیز وجود دارند، هر روز از ۷ صبح تا ۹ شب در نزدیکی محل تئاتر بزرگ در بلوار اصلی شهر گوتنبرگ تجمع می‌کنند. ۱۴ نفر دیگر متشکل از دو زن و ۱۲ مرد، در اعتصاب غذای خشک در چادری که در محل برپا شده است به طور ۲۴ ساعته، حضور دارند.
شاپور کریمی بختیاری، یکی از معترضان حاضر در محل در مصاحبه با کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، علت این تحسن را ابتدا، حمایت از مردم ایران که در شرایط اقتصادی و سیاسی سخت به سر می‌برند و فعالان سیاسی و مدنی که در زندان‌ها و تحت فشار و شکنجه قرار دارند بیان کرد. همچنین دلیل دوم خود را حمایت از پناهجویان ایرانی در کمپ‌های سرتاسر دنیا که به علت شرایط نامناسب ایران مجبور به ترک وطن و زندگی در وضعیت نامشخص و بلاتکلیف در کمپ‌ها تن داده‌اند دانست. در نهایت شاپور کریم بختیاری، دلیل سوم را اعتراض به روند بررسی پرونده‌ی پناهجویان ایرانی در سوئد دانست و خواستار مشخص شدن تکلیف پروندههای رد شده شد.
به گفته‌ی نرگس جلالی، یکی دیگر از پناهجویان حاضر در محل که او نیز در اعتصاب غذا به سر می‌برد، بسیاری از افرادی که به آنها جواب رد داده شده است، دارای پروندههای سیاسی و یا گرویدن به دین مسیحیت هستند. این معترضین همگی بیش از ۴ سال است که در سوئد و در شرایط بلاتکلیفی به سر می‌برند. در میان این گروه، مسیحیان ایرانی، دگرباشان و فعالان سیاسی قرار دارند که هیچ کدام امکان بازگشت به ایران برایشان فراهم نیست. با این وجود دولت سوئد به درخواست پناهندگی آنها جواب رد داده است. معترضان که هیچ راه پیش یا پسی در مقابل خود نمی‌دیدند دست به اعتصاب غذا زده‌اند و با وجود اینکه بعضی از آنها دارای بیماری‌های جسمی و شرایط سلامتی نامناسب هستند جان خود را در معرض خطر گذاشته‌اند. این گروه امیدوارند که اگر صدایشان به گوش سازمان‌های حقوق بشری برسد شاید تغییری مثبت در شرایطشان ایجاد شود.
این گروه از معترضان مجوزی یک ماهه برای برگزاری تحصن و اعتصاب غذا از اداره پلیس دریافت کرده است. با وجود اینکه آنها تقاضای دو چادر یکی برای گروهی که در اعتصاب غذا به سر می‌برند و یکی دیگر برای باقی افرادی که هر روز در تحصن شرکت می‌کنند کرده بودند، تنها یک چادر آن هم با سوراخ های فراوان در سقف در اختیار آنها قرار گرفت. این در حالی است که هیچ یک از دیگر تقاضاهای آن ها از جمله دسترسی به توالت خصوصی برای معترضان و دسترسی به برق برای گرمایش و روشنایی برآورده نشده است.
این پناهجویان مجبور شدند خودشان سوراخ های چادر را بگیرند و از چادر تنها برای افرادی که در اعتصاب غذا به صورت شبانه روز در محل حاضرند استفاده کنند. همچنین برای تامین گرمایش و روشنایی از یک ژنراتور برق استفاده کنند که به هیچ‌وجه توان تامین گرمایش کافی در هوای سرد زمستان سوئد را ندارد. این در حالی است که در روز چهارم اعتراض, پناهجویان دست به تهیه یک چادر کوچک برای متحصنین زدند تا آنها بتوانند در هوای طوفانی زیر آن پناه بگیرند.
به گفته معترضان حاضر در محل با وجود گذشت ۵ روز از اعتراض آنها در یکی از اصلی‌ترین خیابان‌های شهر که محل تردد بسیاری از مردم است هنوز هیچ یک از رسانه‌ها و یا نهادهای دولت سوئد به آنها توجه‌ای نشان نداده و گزارشی در رابطه با شرایط آنها منتشر نکرده‌اند.
در مصاحبه‌ای که کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی با نرگس جلالی داشت, این پناهجوی مسیحی که به مدت ۴ سال است که در سوئد به سر می‌برد, در رابطه با روند بررسی حقوقی پرونده خود گفت:
“۴ سال پیش زمانی که به سوئد آمدم به علت وضعیت وخیم بیماری مادرم که نیمی از بدن او فلج شده بود، تا هفته ۹ ام امکان معرفی خود به دولت سوئد را نداشتم. مادرم نیاز به مراقبت تمام وقت داشت و مطمئنا سلامتی او برای من قبل از شرایط خودم اولویت داشت. با این‌حال اداره مهاجرت پرونده مرا به علت دیر معرفی کردن خودم رد کرد. با وجود اینکه نامه دکتر مادرم که در آن به الزام وجود من برای مراقبت تمام وقت از مادرم اشاره کرده بود را ضمیمه مدارک کرده بودم آنها دلایل را کافی ندانسته و پرونده من را رد کردند.”
نرگس جلالی نزدیک به ۱ سال و نیم است که پس از رد شدن پرونده او توسط اداره مهاجرت منتظر وقت دادگاه است. اگر پرونده او در این دادگاه نیز رد شود او را به دادگاه عالی واقع در استکهلم ارجاع می‌دهند. به گفته متحصنین احتمال رد شدن پرونده‌ها در این دادگاه بسیار بالا است و پس از آن ظرف یک ماه باید خاک سوئد را ترک کنند.
این پناهجوی مسیحی به علت گرویدن به دین مسیحیت و همچنین فعالیت‌های سیاسی در رابطه با حقوق زنان امکان بازگشت به ایران را ندارد. پناهجویان حاضر در اعتراض باور دارند دولت سوئد به طور سیستماتیک و بدون جواب‌های منطقی و قانع‌کننده پرونده پناهجویان ایرانی را رد می‌کند. این گروه تقاضایشان از تمام رسانه‌ها رساندن صدای آنها به مردم دنیا و سازمان‌های حقوق بشری است.
