«سعید شیرزاد» ۲۷ ساله و زندانی سیاسی محبوس در اندرزگاه ۴ سالن ۱۲ زندان رجایی شهر کرج ، که پیش تردرروز چهارشنبه ۱۷ آذرماه با دوختن لب های خود در اعتراض به فقدان امنیت زندانیان سیاسی و عقیدتی و وضعیت زندانیان بیمار در ایران دست به اعتصاب غذا زده بود، روز گذشته در سی و هفتمین روز از اعتصاب غذای اعتراضی خود درپی افت فشار شدید و بیهوشی به بیمارستان امام خمینی منتقل شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، یک منبع آگاه طی گفتگویی با کمپین در این خصوص گفته است ” پرشکان و مسئولین زندان در پی وخامت جسمی این زندانی سیاسی سعی در زدن سرم باز کردن لب های دوخته شده وی داشتند که با مقاومت همبندی های او مواجه شدند.
این فعال سیاسی و عضو جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان چندین بار در پی اعتصاب غذای خود و وخامت جسمی اش به بهداری زندان منتقل شده و از تزریق سرم و اعزام به بیمارستان خودداری کرده بود.
سعید شیرزاد در پی «درد در معده و قفسه سینه» روز چهارشنبه ۲۲ دی ماه نیز به بهداری زندان رجایی شهر منتقل شد و پزشک بهداری زندان اعلام کرد که این درد «به علت ترشح اسید معده ناشی از گرسنگی» ایجاد شده است.
پس از گذشت سی و هشت روز اعتصاب غذا ، هیچ رسیدگی و یا صحبتی از سوی مسئولین در خصوص مطالبات این زندانی سیاسی صورت نگرفته است چرا که دلایل اعتصاب وی به اقدامات غیرقانونی رئیس زندان رجایی مربوط می شود.
«سعید شیرزاد» که در حال تحمل محکومیت ۵ سال حبس تعزیری خود در اندرزگاه ۴ سالن ۱۲ زندان رجایی شهر کرج است ، در حالی در سی و هشتمین روز از اعتصاب غذای خود به سر می برد که ازمشکلاتی همچون ضعف شدید، افت فشار، درد در ناحیه کلیه و معده، بی تحرکی، عدم تعادل، تپش قلب، کاهش وزن ۱۰ کیلویی رنج می برد.
این زندانی سیاسی ضرب و شتم «مهدی فراحی شاندیز» از سوی مسئولین زندان را از جمله مثالهای فقدان امنیت در زندان و موارد اعتراضی خود اعلام کرده است.
«سعید شیرزاد» در نامه ای به مسئولان زندان اعلام کرده بود به دلایلی از جمله “توهین مستمر ماموران به خانواده های زندانیان، عدم قبول نامه های رسمی اعتصاب غذا که موجب سلب مسئولیت پزشکی از مسئولان زندان میشود، بازداشت اعضای خانواده های زندانیان سیاسی در سالن ملاقات، جلوگیری از اعزام زندانیان سیاسی بیمار به مراکز درمانی، ضرب و شتم زندانیان سیاسی و اعزام اجباری به دادگاه توسط مامورین و نهایتا جلوگیری از گردش هوا در سالن با جوشکاری در و پنجره ها که سلامت زندانیان را در معرض خطر می اندازد” دست به این اعتصاب غذا می زند.
«سعید شیرزاد» طی نامه ای که پیش تر نسخه ای از آن در اختیار کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی قرار گرفته و منتشر شده بود ، در خصوص شکستن اعتصاب غذایش گفته بود: بگذارید برای صدای بی‌صدایان دربند، اعتصاب خود را پیش ببرم. .”
این عضو جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان از ۱۸ خرداد ماه ۱۳۹۳ در بازداشت به سر می‌برد. او بیش از ۲ ماه را در بند ۲۰۹ زندان اوین در انفرادی و بدون داشتن ارتباط با خانواده و وکیل خود به سر برد.
دادگاه این فعال سیاسی، ۲۱ شهریور ماه ۹۴ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی و با حضور وکیل او امیرسالار داودی پس از گذشت پانزده ماه از تاریخ بازداشتش برگزار شد. وی در نهایت به اتهام «ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭ ﺗﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﮐﺸﻮﺭ» به ۵ سال حبس تعزیری محکوم و حکم صادره در روز چهارشنبه ۲۵ شهریور ماه ۱۳۹۴ به وکیل وی ابلاغ شد.
مصداق های اتهامی که در صدور رای دادگاه مد نظر گرفته شده بود عمدتا مربوط به فعالیت های مدنی وی از جمله دیدار با خانواده های زندانیان سیاسی و گزارشگری از وضعیت حقوق بشر بود.
شایان ذکر است در مدت دو سال اخیر بسیاری از سازمان ها و شخصیت های سیاسی و حقوق بشری خواستار آزادی سعید شیرزاد شده‌اند. ازجمله می توان به بیانیه اتحادیه پست کارگران کانادا، نامه خانم باربارا لوخبیلر معاون رییس کمیسیون حقوق بشر پارلمان اروپا و انتشار بیانیه دانشجویان دانشگاه والتر پیتون در شیکاگوی آمریکا اشاره کرد. همچنین بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد در آخرین گزارش خود به موضوع آقای شیرزاد بعنوان یک مصداق از نقض حقوق بشر اشاره کرده بود.
سازمان عفو بین الملل در دو بیانیه جداگانه در مهرماه سال ۹۳ و فروردین‌ماه سال۹۵ به ترتیب خواستار آزادی فوری این زندانی و در بیانیه اخیر در ارتباط با اعتصاب غذای آقای شیرزاد خواستار اقدام فوری در مورد خواسته‌های وی و آزادی او شده بود.
سعید شیرزاد در دو سال اخیر با نگارش مطالب و یادداشتهایی با مضامین حقوق بشری از درون زندان همچنان به فعالیت خود ادامه داده است، از جمله در مقاله ای در شماره ۴۵ ماهنامه خط صلح در مخالفت با قانون ازدواج کودکان زیر ۱۸ سال در ایران با اشاره به نشست کمیته‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد و تصویب قطع‌نامه‌ای مبنی بر ممنوعیت ازدواج افراد زیر هجده سال و مخالفت ایران و سودان و تصویب نهایی آن در مجمع عمومی به واکاوی معضل پرداخته بود.