بیانیه به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی رفع خشونت علیه زنان
از ۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۹ که سه خواهر میرابل در جمهوری دومینیکن در مبارزه با دیکتاتوری آن کشور به قتل رسیدند تا سی سال بعد از آن یعنی سال ۱۹۹۹ که سازمان ملل متحد این روز را روز رفع خشونت علیه زنان اعلام کرد، زنان و مردان عدالت‌خواه بسیاری بر ضرورت جهانی شدن مبارزه برای پایان دادن به خشونت علیه زنان تاکید کرده و در این راستا تلاش کردند.
واقعیاتی که براساس آنها سازمان ملل بر جهانی شناختن این روز رای داد عبارتند از:
– خشونت علیه زنان، نقض قوانین حقوق بشر است که اجتناب پذیر می باشد و مقابله با آن وظیفه همه است
– خشونت علیه زنان ناشی از تبعیضات و نابرابری‌هایی است که در قوانین حکومت‌ها و در فرهنگ‌های مختلف بر زنان تحمیل می‌شود. خشونت علیه زنان رسیدن به صلح و امنیت را نا ممکن می‌سازد و مانع پیشرفت در بسیاری از زمینه ها از جمله مبارزه با فقر، مقابله با بیماری‌های خطرناکی چون ایدز و بیماری‌های اپیدمیک دیگر می‌شود.
اعلامیه رفع خشونت علیه زنان؛ هر عمل مبتنی بر جنسیت که احتمال آسیب فیزیکی، جنسی و روان‌شناختی و یا رنج زنان را به دنبال دارد و یا منجر به آن شود را خشونت نامیده و دولت‌ها را ملزم می‌کند تا از فعالیت‌های خشونت‌آمیز علیه زنان طبق قانون کشور جلوگیری کنند.
در جمهوری اسلامی ایران اما قوانین متعددی امکان توجیه خشونت علیه زنان را میسر می‌سازند. در حال حاضر زنان میهن ما از حق اشتغال در برخی مشاغل و حق تحصیل در تعدادی از رشته های دانشگاهی محروم هستند؛ از آزادی انتخاب پوشش برخوردار نیستند و مجبور به رعایت حجاب اجباری می‌باشند، بدون اجازه پدر یا شوهر حق خروج از کشور را ندارند؛ قوانین مربوط به ارث، دیه، ازدواج، طلاق و حضانت فرزندان در مورد آنان ناعادلانه است و امکان مشارکت آزادانه در فعالیت‌های هنری و ورزشی را ندارند.
براساس گزارش شکاف جنسیتی سال ۲۰۱۲ مجمع جهانی اقتصاد، از بین ۱۳۵ کشور، ایران رتبه ۱۲۷ در خصوص نابرابری بین زنان و مردان را به خود اختصاص داده است.
وقوع فجایعی چون قتل‌های ناموسی، اسیدپاشی بر زنان، عدم پرداخت دستمزد برابر به زنان در قبال کار مساوی با مردان، دستگیری تظاهرات کنندگان معترض به منع حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی و همچنین شکنجه و زندانی کردن زنان مدافع حقوق بشر نمونه های روشن محروم بودن زنان میهن‌مان از حقوق انسانی‌شان است. تجدید محاکمه زندانی سیاسی آتنا فرقدانی به جرم دست دادن با وکیل مدافعش، محروم شدن نیلوفر اردلان، فوتبالیست زن ایرانی از شرکت در مسابقات قهرمانی آسیایی در مالزی به دلیل عدم موافقت همسرش با خروج او از کشور، محرومیت زندانیان عقیدتی زن چون نرگس محمدی، زینب جلالیان و سایر زندانیانی که سلامتی‌شان در خطر است از مراقبت‌های ویژه پزشکی، نیز نمونه های بارزی از خشونت علیه زنان در جمهوری اسلامی ایران می‌باشند.
همبستگی برای حقوق بشر در ایران سیاست‌های خصمانه علیه زنان را محکوم کرده و تاکید می‌ورزد که جلوگیری از خشونت علیه زنان وظیفه و مسئولیت همه ماست.
از ۲۵ نوامبر (۴ آذر)، روز جهانی رفع خشونت علیه زنان، تا دهم دسامبر (۲۰ آذر) روز جهانی حقوق بشر روزهای کمپین برای مقابله با خشونت علیه زنان، در سراسر جهان تلقی می‌شوند. شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران با تاکید بر ضرورت فعالیت‌های مدنی برای مقابله با تبعیضات و خشونت علیه زنان، به تمام نهادهای حقوق بشری پیشنهاد می‌کند که با توجه به امکانات محلی و ضمن مشارکت با سایر نیروهای فعال زنان، گردهمایی‌هایی در این زمینه برگزار کنند و به نهادینه کردن رعایت حقوق زنان به عنوان یک ارزش اجتماعی یاری رسانند.
به امید تحقق آرمان‌های انسانی و رفع خشونت علیه زنان در سرتاسر جهان
همبستگی برای حقوق بشر در ایران
امضاء:
۱ – اتحاد برای ایران ـ بلژیک
۲ – انجمن تئاتر ایران و آلمان، آرکاداش ـ کلن
۳ – انجمن همبستگی ایرانیان – دالاس
۴ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۵ – انجمن زنان ایرانی – مونترال
۶ – انجمن فرهنگی ایران – سوئیس
۷- انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران/ هامبورگ
۸ – ایران آزاد – کانون دفاع از حقوق بشر، آزادی و دموکراسی – آلمان
۹ – بنیاد اسماعیل خویی
۱۰- پیوندسرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایران
۱۱- جامعه دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ایران – سوئد
۱۲- جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران – جنوب کالیفرنیا
۱۳- جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران ـ شاخه بلژیک
۱۴- حامیان مادران پارک لاله – دورتموند
۱۵- حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۶- حامیان مادران پارک لاله – لندن
۱۷- حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۸- شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا
۱۹- فدراسیون اروپرس
۲۰- کانون فرهنگ و هنر فرزنو
۲۱- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۲۲- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۲۳- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۲۴- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۲۵- مادران پارک لاله ایران
۲۶- مادران صلح مونترال
۲۷- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – مونترال
۲۸- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – نیویورک
۲۹- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – لوس انجلس